راست گفته اند بر لب جوی نشین و گذر عمر ببین

و من، نشستیم و دیدم!

و چه زود هم گذشت این سالهای عمر

گویی همین دیروز بود

بی هیچ دلیل و هدفی صفحه ای ساختم مجازی و خلوتگه دل نامیدمش

نمیدانم چه شد که این نام را برایت برگزیدم، نمیدانم

اما امروز

14 سال از بودنت گذشت

و حال گویی تو فرزندی هستی نوجوان

در طول این سالها گاهی آمدم و گاهی نیامدم

گاهی به یادت بودم و گاهی فارغ از یادت

اما همیشه نگران نبودنت بودم، چرا که تمام احساسات خوب و بدم را در تو جای داده ام و میدانم که تو تکه ای از منی

تکه ای از احساسات من

و اما حالا..

 دیگر جا افتاده شده ام و شاید هم کمی پیر

اما تو همانطور جوان مانده ای

فقط احساسات من است که از اوج قلیان جوانی به اینجا رسیده است

و تو همچنان جوان هستی و رعنا

14 سال زمان کمی نیست دوست من

هرچند که دوستانی دارم قدیمی تر،اما تو همیشه آماده بودی برای شنیدن،برای نوشتن و حتی برای...

و امروز روز تولد توست

مرا ببخش که تولدت دیگر مانند گذشته نیست

سالها پیش وقتی جوان بودم برای تولدت این صفحه را پر می کردم از عکس ها و استیکرهای صد رنگ

اما اکنون به جمله ای اکتفا می کنم

تولدت مبارک خلوتگه دل من

تولدت مبارک رفیق مجازی من

و شاید سالها بعد به جمله ای کوتاهتر

هر چه هست تولد تو ، تولد من است ،تولد احساسات من است

پس تولدمان مبارک